Po ataku Niemiec na Polskę 1 września Stalin oczekiwał, że Warszawa padnie, a gdy to nie nastąpiło, a wojska Hitlera zbliżały się do granicy stref wpływów ustalonych w pakcie Ribbentrop – Mołotow zwanego w polskiej historiografii IV rozbiorem Polski, zdecydował się uderzyć na nasz kraj. 17 września wojska sowieckie bez wypowiedzenia wojny wkroczyły w granice II RP, kłamliwie tłumacząc, że czynią to po to, by chronić zamieszkującą Polskę mniejszość ukraińską i białoruską. Niestety naczelny wódz polskiej armii marszałek Rydz – Śmigły wydał rozkaz, by z bolszewikami nie walczyć, chyba że w razie próby rozbrojenia polskich oddziałów. Rozkaz ten pogłębil chaos i jak oceniają historycy był politycznym błędem. W obliczu podwójnej agresji nazistowskich Niemiec i komunistycznego ZSRS armia polska nie miała szans na wygraną walkę. Klęska państwa przyniosła 6 długich lat okupacji, co przyniosło olbrzymie straty ludzkie i materialne, a koniec II wojny światowej nie oznaczał upragnionej przez Polaków wolności.