Projekt Krokus


Po raz kolejny  nasza szkoła bierze udział w organizowanym przez Żydowskie Muzeum Galicja w Krakowie  projekcie Krokus. Celem projektu jest przybliżenie uczniom szkoły wydarzeń związanych z Holokaustem i śmiercią około 1,5 mln dzieci żydowskich, które zostały zamordowane podczas II wojny światowej przez Niemców. Wzorem poprzednich lat posadziliśmy cebulki kwiatów, odbyło się też zajęcia koła historycznego poświęcone Zagładzie.  Wiosną, gdy krokusy zakwitną zostaną zorganizowane kolejne zajęcia poświęcone mordowi na europejskich Żydach, a także  w dniu wybuchu powstania w getcie będzie przeprowadzona akcja Żonkil.

Piotr Sołtysiak Więcej…

Lokalna historia jest ciekawa


Młodzież z naszej szkoły wzięła udział w zajęciach terenowych z przewodnikiem z Muzeum Ziemi Chełmińskiej panią Anną Grzeszną – Kozikowską. Celem wycieczki było poznanie kilku aspektów historii lokalnej. Jako pierwsze odwiedziliśmy miejsce straceń ludności polskiej jesienią 1939 r. w lesie w Klamrach, gdzie Niemcy dokonali mordu na cywilach, rozstrzeliwując ich w tzw. dołach śmierci. Następnie w 1944 r. okupant wydobył ciała ofiar i spalił je w celu zatarcia śladów zbrodni. Przy pomniku uczniowie wysłuchali opowieści o zbrodni, terrorze lat wojny i nierozliczeniu większości sprawców tego mordu po wojnie. Więcej…

Wizyta w IPN w Bydgoszczy


Podczas drugiej wizyty w IPN w Bydgoszczy sześcioro naszych uczniów miało okazję wysłuchać wykładu pana dr. Dawida Kobiałka pt. ”Archeologia zbrodni – badania naukowe miejsc kaźni z okresu II wojny światowej na Pomorzu Gdańskim”. Szczególnie przyjmująca była opowieść o pracach badawczych w Dolinie Śmierci w Chojnicach. Pan dr Kobiałka mieszkał nieopodal tego miejsca i znał je od dziecka, nie wiedział jednak, że już jako dorosły człowiek i naukowiec będzie badał te miejsca niemieckich zbrodni.

Więcej…

Obchody Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych. Kształtuje nas przeszłość i pamięć o tych, którzy walczyli o naszą teraźniejszość


1 marca w ramach obchodów Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych młodzież z naszej szkoły przy asyście żołnierzy Wojska Polskiego jak co roku złożyła kwiaty na grobie Alfonsa Jarockiego i jego żony Heleny. Państwo Jarockich podczas okupacji niemieckiej byli żołnierzami AK. Pan Alfons Jan Jarocki urodził się w 1910 r. w Dąbrowie Chełmińskiej. W 1931 r. skończył seminarium nauczycielskie, a z Chełmnem był związany poprzez pracę jako nauczyciel wychowania fizycznego w zakładzie oo. Palotynów. Podczas wojny obronnej w 1939 r. Jarocki był dowódcą 9 kompanii  w 16 Dywizji Piechoty,  dostał się do niewoli, z której uciekł i ukrywał się. Od 1940 r. był członkiem Związku Walki Zbrojnej, organizował struktury konspiracyjne w Inspektoracie Brodnickim, a następnie tczewskim i chojnickim. Po zakończeniu niemieckiej okupacji nie ujawnił się komunistycznym władzom, pozostał w konspiracji, walcząc o wolną Polskę. Był członkiem Delegatury Sił Zbrojnych, a także współtworzył Pomorski Okręg Zrzeszenia Wolnic i Niezawisłość, gdzie był szefem Referatu Organizacyjnego i zastępcą prezesa Pomorskiego Okręgu WIN. Został aresztowany w 1946 r. i skazany przez komunistów na 8 lat więzienia. Podczas śledztwa był torturowany. Wyrok podniesiono mu następnie do 10 lat, a na mocy amnestii z maja 1947 r. zmniejszono do lat 5. Niestety więzienia we Wronkach nie opuścił, zmarł we wrześniu 1948 r. Według oficjalnej wersji popełnił samobójstwo, ale rodzina podejrzewała, że został przez komunistów zamordowany. Na pogrzebie nie pozwolono otworzyć trumny, żona i dwie córki nie mogły się pożegnać z mężem i ojcem. W 1977 r. został ekshumowany i pochowany na cmentarzu w Chełmnie obok żony Heleny, więźniarki niemieckiego obozu koncentracyjnego w Stutthofie. Alfons Jarocki został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami i Krzyżem Walecznych. Podczas złożenia kwiatów uczniowie posłuchali, krótkiej prelekcji na temat Jarockiego, a także nakręcili krótki film, który zamierzają wykorzystać w etiudzie poświęconej tej postaci.

Piotr Sołtysiak

Więcej…

160 rocznica wybuchu powstania styczniowego


Powstanie wybuchło w styczniu i było poprzedzone branką, czyli poborem do rosyjskiej armii, który zainicjował hrabia Aleksander Wielopolski, zwolennik lojalnej postawy wobec Rosji. Przed powstaniem Rosjanie kilkukrotnie krwawo stłumili polskie manifestacje patriotyczne. Do jego wybuchu doprowadziły środowiska „czerwonych”, chcące pełnej niepodległości, a także przeprowadzenia uwłaszczenia chłopów. Walki powstańcze miały charakter partyzancki, przede wszystkim z powodu niewystarczającego uzbrojenia polskich oddziałów. W tym kontekście smutno brzmią słowa z wiersza Wincentego Pola Obok orła znak / Pogodni poszli nasi w bój bez broni. Wsparcie, jakiego udzieliły państwa i społeczeństwa Europy, było niewystarczające, aby realnie pomóc walczącym Polakom. Objęcie władzy dyktatorskiej przez Romualda Traugutta w październiku 1863 r. podtrzymało walkę i nadało jej dynamiczniejszy charakter, ale nie mogło zmienić ostatecznego końca tego narodowego zrywu. W czasie trwania walk stoczono około 1200 bitew i potyczek, a przez szeregi powstańcze przewinęło się według różnych źródeł od 50 do nawet 200 tys. ludzi, z czego około 20 tys. zginęło. Powstania nie poparli chłopi, którzy otrzymawszy ziemię od cara, nie mając w pełni wykształconej świadomości narodowej, w większości nie przystąpili do bitwy. Oddziały powstańcze walczyły również na terenie Litwy i Ukrainy. Aresztowanie Romualda Traugutta w kwietniu 1864, a następnie jego powieszenie w sierpniu tego roku, symbolicznie zamykało powstanie. Do wiosny 1865 r. na Podlasiu trwał oddział księdza Stanisława Brzózki, on sam został ujęty i powieszony w Sokołowie Podlaskim. Po upadku powstania Rosja rozpoczęła falę represji wobec jego uczestników, jak i całej polskiej ludności, zmieniając m.in. nazwę państwa z Królestwa Polskiego na Kraj Nadwiślański.

Piotr Sołtysiak

Projekt IPN pt. “Łączka” i inne miejsca poszukiwań ofiar terroru komunistycznego


Sześciu uczniów naszej szkoły: Kamil Marczak, Stanisław Coch, Patryk Korczak, Kacper Domagalski, Adam Bona i Tymoteusz Jakubowski biorą udział w projekcie edukacyjnym IPN pt.“Łączka” i inne miejsca poszukiwań ofiar terroru komunistycznego. W cyklu trzech spotkań w siedzibie IPN w Bydgoszczy panowie poznają pracę historyków, archiwistów, archeologów, genetyków zajmujących się pracami poszukiwawczymi i identyfikacyjnymi, dzięki którym udało się przywrócić nazwiska zamordowanym przez polskich komunistów ponad 200 działaczom antykomunistycznego podziemia. Ludzi tych, by zatrzeć jeszcze pamięć o nich, pochowano w bezimiennych dołach, które czasami znajdowały się na cmentarzach, terenach więzień czy w lesie. Najbardziej znanym takim miejscem pochówku jest tzw. „Łączka” (stąd też nazwa projektu) na cmentarzu powązkowskim w Warszawie, gdzie komuniści zakopali w bezimiennych dołach żołnierzy podziemia komunistycznego, a później uczynili w tym miejscu śmietnik. W Bydgoszczy takie ofiary grzebano m.in. na cmentarzu przy ul. Kcyńskiej. Nasi uczniowie na zajęciach w tym mieście, dzięki pani Annie Jakubowskiej, poznali pracę archiwistów, mieli możliwość dotknięcia dokumentów śledczych i procesowych z lat 40. XX wieku i zobaczenia sal oraz nowoczesnych szaf, gdzie przechowywane są te akta. Tymoteusza zainteresował proces otrzymywania wglądu do tych akt przez członków rodziny osób represjonowanych, a Stanisław dopytywał o szczegóły służby wojskowej jednego z jego krewnych. W dalszej części zajęć uczniowie wysłuchali wykładu jednej z najlepszych ekspertów w dziedzinie upamiętniania ofiar terroru komunistycznego na Pomorzu, pani dr Alicji Paczoska – Hauke, która opowiedziała o swoich pracach badawczych.

Więcej…

Akcja Krokus jako forma pamięci o ofiarach Holokaustu


Po raz kolejny nasza młodzież, tym razem z klasy 1 TM, posadziła cebulki żółtych krokusów ułożone w kształcie gwiazdy Dawida dla upamiętnienia dziecięcych ofiar Holokaustu. Zagłada została dokonana przez Niemców podczas II wojny światowej i nasza akcja ma o niej przypomnieć i upamiętnić wszystkie ofiary tej zbrodni, również te, które pochodziły z Chełmna. Wiosną jak co roku planowane jest też uczczenie pamięci wybuchu powstania w getcie warszawskim przez rozdawanie mieszkańcom Chełmna żonkili i ulotek informacyjnych o walce Żydów w warszawskim getcie w 1943 r. Piotr Sołtysiak

11 listopada – Święto Niepodległości Polski


Święto Niepodległości 11 listopada obchodzimy od 1937 r., po II wojnie światowej zostało ono przez polskich komunistów zniesione i zastąpione fikcyjnym świętem 22 lipca, na szczęście w 1989 r. sejm wolnej Polski przywrócił je i jest obchodzone corocznie jako dowód naszej pamięci o przeszłych pokoleniach Polaków, którzy nierzadko poświęcili swoje życie i zdrowie, by Rzeczpospolita mogła istnieć jako suwerenny i niezależny byt polityczny. Oto fragment depeszy wysłanej przez Józefa Piłsudskiego 16 listopada 1918 r. do szefów mocarstw notyfikującą powstanie Państwa Polskiego: „Jako Wódz Naczelny Armii Polskiej pragnę notyfikować rządom i narodom wojującym i neutralnym istnienie Państwa Polskiego Niepodległego, obejmującego wszystkie ziemie zjednoczonej Polski. Sytuacja polityczna w Polsce i jarzmo okupacji nie pozwoliły dotychczas narodowi polskiemu wypowiedzieć się swobodnie o swym losie.

Więcej…

40. Rocznica powołania Wojskowych Obozów Internowania


W piątek 3 listopada młodzież z klasy 3 TMŻ wzięła udział w uroczystościach upamiętniających utworzenie przez komunistów 40 lat temu Wojskowych Obozów Internowania jako formy represji wobec działaczy NSZZ „Solidarność”. Uczniowie złożyli kwiaty pod pomnikiem Wdzięczności i Solidarności, znajdującym się w Parku Pamięci i Tolerancji im. Ludwika Rydygiera, a następnie wzięli udział w dalszej cześć uroczystości, które odbyły się w kinie Rondo. W Rondzie dokonano wręczenia odznaczeń państwowych osobom internowanym, a także nagród dla szkół, które wzięły udział w konkursie pt. „Obóz internowania, a nie wojsko”. Nasza szkoła zajęła w tym konkursie 3 miejsce i otrzymała 1200 zł nagrody, a także możliwość wyjazdu 9 uczniów do Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. W dalszej części obchodów uczniowie obejrzeli film dokumentalny pt. „Labirynt”, który przybliżył im historię Wojskowych Obozów Internowania. Podczas uroczystości przemawiali m.in. wiceprezes IPN dr hab. Karol Polejowski i wicewojewoda Kujawsko – Pomorski Józef Ramlau, a także Burmistrz Chełmna Artur Mikiewicz. Piotr Sołtysiak Więcej…

Koło historyczne – Reaktywacja ! Dzieje gminy żydowskiej w Chełmnie


Po przerwie ruszyły znów zajęcia koła historycznego, które w swej pierwszej odsłonie były poświęcone gminie żydowskiej w Chełmnie. W zajęciach po lekcjach uczestniczyło ponad 30 osób. Pierwsze wzmianki o Żydach w Chełmnie wg pani Anny Soborskiej – Zielińskiej, autorki publikacji o wyżej wymienionej tematyce, pochodzą z czasów średniowiecza, gdy nie byli zbyt mile widziani na terenach należących do Zakonu Krzyżackiego, a od 1479 ponownie do Polski. Niechęć ta miała przede wszystkim podłoże o charakterze ekonomicznym, a Żydów traktowano jako konkurencję W 1657 r. podczas drugiej wojny szwedzkiej pojawiła się informacja o Żydach w naszym mieście, od których zakupiono świece dla Szwedów. Żydzi, którzy chcieli stać się obywatelami miasta przechodził na wiarę katolicką, dokonując konwersji. Sytuacja społeczności żydowskiej zmieniła się po I rozbiorze Polski, kiedy to złagodzono prawo dotyczące osiedlania się ich na tych terenach. Jednak powstanie gminy żydowskiej w Chełmnie to dopiero rok 1820, a jej oficjalne zatwierdzenie miało miejsce 1857 r. Na terenie miasta znajdowała się synagoga, kirkut, czyli żydowski cmentarz i mykwa. Liczebność Żydów w Chełmnie zmieniała się i jak podaje pani Soborska – Zielińska np. w 1816 r. było ich 42, ale 70 lat później liczba ta wzrosła aż do 520. Wraz z odzyskaniem niepodległości przez Chełmno w 1920 r. wzrosła migracja Żydów do Niemiec i w 1927 r. w mieście było ich tylko 25. Kres społeczności żydowskiej przyniosła II wojna światowa, kiedy to większość z nich została zamordowana przez Niemców w lesie w Klamrach. W związku z uratowaniem podczas II wojny światowej żydowskiej dziewczynki Rebeki Motyl, rodzina państwa Kaczmarków mieszkająca w Chełmnie przy ulicy Rycerskiej 4, otrzymała medal Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata.

Więcej…

Wystawa IPN pt. Polskie Państwo Podziemne na Pomorzu w latach 1939-1945


Od 10 października w naszej szkole możemy oglądać wystawę poświęconą Polskiemu Państwu Podziemnemu na Pomorzu. Na 18 planszach można zobaczyć m.in. informację o powrocie tego regionu do Polski w 1920 r. i zaślubinach jakie dokonał wtedy z Bałtykiem gen. Haller; jest tam również informacja o budowie portu w Gdyni, jednego z największych przedsięwzięć budowlanych II RP. Kolejne plansze pokazują atak Niemiec na Polskę we wrześniu 1939 r. i represje przeciwko Polakom na Pomorzu m.in. w bydgoskim Fordonie czy Szubinie. Szczególnie mocno wybrzmiewają w tym kontekście słowa niemieckiego szefa sztabu generalnego gen. Hansa von Seeckta zamieszczone na jednej z tablic, który powiedział ”Istnienie Polski jest nie do zniesienia, podważa ona warunki bytu Niemiec. Musi ona zniknąć i zniknie”. Duże wrażenie na uczniach zrobiła informacja z tablicy z Grudziądza poświęcona członkom organizacji „Rota”, których Niemcy w ramach represji zgilotynowali. Na innej z plansz można przyjrzeć się schematowi działania państwa podziemnego, którego „mózg” znajdował się w Londynie pod postacią rządu gen. Sikorskiego, a w okupowanej Polsce struktura rozgałęziała się na dwa piony: wojskowy i cywilny. Na wystawowych banerach można również zobaczyć komendantów Pomorskiego Okręgu AK m.in. ppłk. Józefa Chylińskiego. Oglądający wystawę uczniowie mogli się także dowiedzieć o prowadzonej przez konspiratorów akcji propagandowej, skierowanej do społeczeństwa pod postacią ulotek, gazetek i innego rodzaju pism, które kolportowano również w języku niemieckim, dostarczając tym samym żołnierzom okupanta prawdziwych informacji np. o klęskach Wehrmachtu na froncie wschodnim. Niestety zakończenie wojny w 1945 r. nie przyniosło prawdziwej wolności, przeciw nowej komunistycznej okupacji stanęła również cześć członków państwa podziemnego na Pomorzu, tworząc m.in. struktury Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj, a później Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość. Na Pomorzu działa również m.in. V Wileńska Brygada AK mjr. Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”, która to grupa partyzancka przez długi czas skutecznie zwalczała nową komunistyczną władzę.  Piotr Sołtysiak Więcej…

Dzień pamięci o ofiarach Wojskowych Obozów Internowań


W piątek 7 października młodzież naszej szkoły wzięła udział w obchodach dnia pamięci o ofiarach Wojskowego Obozu Internowanych w Chełmnie na Kępie Panieńskiej. Spotkanie było zorganizowane przez IPN i odbyło się w LO w Chełmnie. Obozy, o których dowiedzieli się nasi uczniowie zostały utworzone w 1982 r. jako forma represji dla działaczy „Solidarności” w okresie trwania w Polsce stanu wojennego wprowadzonego 13 grudnia 1981 r. przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego w celu utrzymania się komunistów przy władzy. Łącznie w kraju było 13 takich obozów (10 dla rezerwistów i 3 dla żołnierzy zasadniczej służby wojskowej) i przebywało w nich 1711 opozycjonistów wytypowanych przez Służbę Bezpieczeństwa. Większość obozów została zlikwidowana w 1983, ale niektóre zamknięto dopiero w 1984 r.

Więcej…

Katyń – pamiętamy


13 kwietnia 1943 r. o zbrodni dokonanej przez Sowietów usłyszał cały świat. Tego dnia Niemcy ogłosili informację o odkryciu w lesie pod Katyniem grobów polskich oficerów. Trzy lata wcześniej, wiosną 1940 r., na mocy decyzji najwyższych władz Związku Sowieckiego zamordowano blisko 22 tys. jeńców wojennych zatrzymanych po wkroczeniu Armii Czerwonej do Polski we wrześniu 1939 r. Byli wśród nich żołnierze Wojska Polskiego, profesorowie, lekarze, prawnicy, inżynierowie. W 2007 r. Sejm RP ustanowił 13 kwietnia Dniem Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej. (…) Prawda o Zbrodni Katyńskiej była ukrywana przez ponad pół wieku. Dopiero 13 kwietnia 1990 r. władze ZSRR przyznały, że zbrodnię popełniło NKWD. (…) Tego samego dnia prezydent ZSRR Michaił Gorbaczow przekazał prezydentowi Polski Wojciechowi Jaruzelskiemu pierwsze dokumenty archiwalne dotyczące mordu na Polakach” .

źródło : https://www.gov.pl/web/edukacja-i-nauka/dzien-pamieci-ofiar-zbrodni-katynskiej

„Solidarność” Rolników Indywidualnych – wystawa


Od 13 grudnia w naszej szkole można oglądać wystawę Instytutu Pamięci Narodowej poświęconą ”Solidarności” Rolników Indywidualnych. Wystawa stała się  pretekstem do opowieści o 40. rocznicy wprowadzenia przez komunistycznego przywódcę gen. Wojciecha Jaruzelskiego stanu wojennego, a także przyczynkiem do przedstawienia losu polskiego chłopa i wsi w okresie PRL.  Do najważniejszych postulatów rolniczej ”Solidarności” należały mi.in. : prawo do niezależnych związków zawodowych, poszanowanie prawa własności ziemi i swobody obrotu nią, zrównanie w prawach rolników indywidualnych z faworyzowanymi przez władzę państwowymi gospodarstwami rolnymi i rolniczymi spółdzielniami produkcyjnymi, a także poszanowanie wolności religijnej. Na jednej z plansz można zobaczyć zdjęcia z protestu z grudnia 1980 r. w Ustrzykach Dolnych i wyrzucanie działaczy ”Solidarności” przez milicję, jak również  protest okupacyjny tych ludzi w Rzeszowie w siedzibie Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych. W swych działaniach rolnicy byli wspierani przez prymasa Stefana Wyszyńskiego, który wielokrotnie spotykał się z liderami chłopskimi. Więcej…

40. rocznica wprowadzenia stanu wojennego w Polsce


13 grudnia czterdzieści lat temu rozpoczęła się jak napisał prof. A. Paczkowski wojna polsko – jaruzelska, na ulicach pojawiły się czołgi, patrole wojska i milicji, wyłączono telefony, wprowadzono godzinę milicyjną i przepustki umożliwiające przejazd z jednego miasta do drugiego. Rozwiązano również NSZZ Solidarność, a większość czołowych działaczy aresztowano. Działacze Solidarności podjęli poprzez akcje strajkowe nierówną walkę z komunistyczną władzą, ale gdy w kopalni Wujek w Katowicach 16 grudnia ZOMO użyło ostrej amunicji i zginęło 9 górników, strajki zaczęły wygasać. Generał Jaruzelski przygotowując stan wojenny prosił o pomoc ZSRR, ale towarzysze z Moskwy, choć wrogo nastawieni do Solidarności, polecili mu samemu załatwić tę sprawę. Więcej…

Atak ZSRR na Polskę 17 września 1939 r.


82 lata temu wczesnym rankiem wschodnią granicę II RP przekroczyły oddziały Armii Czerwonej dokonując razem z wojskami III Rzeszy czwartego rozbioru Polski. Agresja ta była efektem wcześniejszego porozumienia między tymi dwoma totalitarnymi reżimami nazwanego paktem Ribbentrop – Mołotow. Rosjanie uderzyli na całej wschodniej granicy, mając ogromna przewagę  w sprzęcie i ludziach. Sytuację walczących polskich oddziałów dodatkowo pogorszyła dyrektywa Naczelnego Wodza marszałka Edwarda Rydza – Śmigłego by z Sowietami unikać walki i wycofywać się do Rumunii i na Węgry. Wkraczający Rosjanie upowszechniali kłamliwą informację o rzekomym już upadku państwa polskiego i pomocy jaką mieli nieść dla ludności białoruskiej i ukraińskiej zamieszkującej Polskę. Kłamstwa te po dziś dzień powtarza propaganda rosyjska uzasadniając fakt współpracy ZSRR z Hitlerem. Wspólnej agresji Niemców i Rosjan nie dało się przeciwstawić i Polacy na tym etapie II wojny światowej ponieśli porażkę.

 

 

Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych


W Narodowym Dniu Pamięci Żołnierzy Wyklętych watro przypomnieć o postaci Alfonsa Jana Jarockiego urodzonego w Dąbrowie Chełmińskiej w 1910 r. i pracującego przed wojną w chełmińskich szkołach. W dniu dzisiejszym młodzież z naszej szkoły złożyła kwiaty na grobie jego i jego żony Heleny. Zapalono również znicze pod tablicą: Ofiar stalinizmu ziemi chełmińskiej.

Jarocki walczył we wrześniu 1939 r. z niemieckim okupantem, następnie był oficerem AK, a już po II wojnie światowej współtworzył szeregi Pomorskiego Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, antykomunistycznej organizacji walczącej o suwerenny byt państwa polskiego. W 1946 r. został skazany przez Wojskowe Sąd Rejonowy w Bydgoszczy na 10 lat więzienia. Na podstawie amnestii w 1947 r. wyrok zmniejszono do 5 lat, ale więziennej celi nigdy nie opuścił. Został prawdopodobnie zamordowany w komunistycznym więzieniu we Wronkach w 1948 r. W 1977 r. jego ciało ekshumowano i wraz z żoną Heleną również żołnierzem AK i więźniarką niemieckiego obozu koncentracyjnego Stutthof został pochowany na cmentarzu w Chełmnie.

Piotr Sołtysiak

Więcej…

13 grudnia 1981 – wprowadzenie stanu wojennego w Polsce


13 grudnia 1981 r. gen. Wojciech Jaruzelski wprowadził stan wojenny na terytorium Polski. Uczynił to, jak już w III RP stwierdził Trybunał Konstytucyjny, wbrew nawet ówczesnemu komunistycznemu prawu i oczywiście wbrew większości społeczeństwa naszego kraju. Była to jak określił prof. Andrzej Paczkowski wojna polsko – jaruzelska. Czyn ten był podyktowany chęcią utrzymania się komunistów u władzy i zdławienia wielkiego prawie 10 milionowego ruchu Solidarność. Więcej…

11 listopada- Narodowe Święto Nieodległości


10 listopada 1918 r. do Warszawy przybył zwolniony z twierdzy w Magdeburgu Józef Piłsudski, dzień później Rada Regencyjna przekazała mu władze nad wojskiem, rozpoczął się pierwszy etap formowania odrodzonego państwa polskiego. Również 11 listopada 1918 r. Niemcy podpisały zawieszenie broni, zakończyła się I wojna światowa. Dla Polaków data 11 listopada była tylko początkiem wielkiego i żmudnego procesu walki o swoje, dopiero co odrodzone po 123 latach rozbiorów, państwo. Czekały nas długie i krwawe boje niemal z wszystkimi sąsiadami, a proces kształtowania granic trwał do 1922 roku. Po raz pierwszy Święto Niepodległości obchodzono dopiero w 1937 r., po II wojnie światowej komuniści je znieśli, a powróciło w 1989 r., gdy po raz kolejny w XX wieku Polska uzyskała suwerenność państwową. Warto pamiętać o tym dniu i wywiesić biało czerwoną flagę, symbol szacunku dla minionych pokoleń i dumy z bycia częścią wspólnoty, która wolność uważa za jedną z najważniejszych rzeczy na świecie.

Piotr Sołtysiak

BohaterON


bohateron_kartka„BohaterON – włącz historię! to ogólnopolska kampania mająca na celu upamiętnienie i uhonorowanie uczestników Powstania Warszawskiego oraz promocję historii Polski XX wieku. Jest realizowana od 2016 roku. Nazwa akcji stanowi połączenie dwóch słów – polskiego „bohater” oraz angielskiego „ON”, czyli „włączyć”. Nazwa projektu ma również sygnalizować chęć włączenia do świadomości społecznej wydarzeń realizowanych w celu promocji dziejów naszego narodu oraz historii ludzi żyjących w czasach drugiej wojny światowej i wykazujących się patriotyczną postawą – osób, które nie chciały zostać bohaterami i wcale się za nich nie uważają, ale narażając swoje zdrowie i życie za walkę o ojczyznę, stały się wzorami do naśladowania”.

Więcej…